انجمن صنفی شركت‌های مهندسی و ساخت تشكلی است حرفه‌ای، مستقل، غیرانتفاعی و غیرسیاسی كه در سال 1378 به همت 6 شركت تراز اول فعال در حوزه مهندسی و ساخت (EPC ) در صنعت نفت، گاز، پتروشیمی و انرژی شكل گرفت. انجمن بر اساس ماده 131 قانون كار و تأمین اجتماعی با اخذ مجوز از وزارت كار و امور اجتماعی تأسیس گردیده است. در زمینه‌های مختلف مهندسی و ساخت صنایع نفت و نیرو، اعضای این انجمن تاكنون 70 درصد عملیات درون كشور و 90 درصد عملیات شركت‌های ایرانی در خارج از كشور را انجام داده‌اند. حجم مالی عملیات شركت‌های عضو به حدود 8 میلیارد دلار رسیده است.
همه اعضای انجمن با استفاده از سیستم‌های گواهی‌نامه‌های كیفیت و در استاندارد جهانی فعالیت می‌كنند. تعدادی از اعضا علاوه بر زمینه‌های مهندسی و مشاوره، در سرمایه‌گذاری‌های صنعت ساخت نیز فعال هستند.
دیدگاه
دستیابی به جایگاهی شایسته در فعالیت مهندسی و ساخت در بخش‌های نفت، گاز، پتروشیمی و انرژی
رسالت
باتوجه به منابع عظیم نفت و گاز در ایران و نیاز روزافزون به گسترش فعالیت‌های مربوط به آنها، از اكتشاف تا عرضه فرآورده به بازار و تلاش در ایجاد صنایع بالادستی و پایین‌دستی، انجمن رشد مداوم كمی و كیفی حرفه مهندسی و ساخت در صنایع نفت، گاز، پتروشیمی و انرژی را چه در سطح ملی و چه در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی رسالت خود می‌داند.
اهداف
گسترش فعالیت‌های مهندسی و ساخت با بهره‌گیری از تفكر و توان جمعی، كوشش در جهت استیفای حقوق و خواست‌های قانونی و مشروع اعضا، ایجاد بستر مناسب برای صدور خدمات فنی و مهندسی، تلاش در دستیابی به خوداتكایی و بومی كردن فعالیت‌های مهندسی و ساخت، جمع‌اوری اطلاعات، بررسی و تحقیق درباره مشكلات، شناخت نیازها و اولویت‌ها، كوشش در ایجاد روابط صمیمانه و گسترش همكاری بین اعضا به منظور بهره‌گیری از قابلیت‌ها و توان شركت‌های عضو، استفاده از دستاوردهای جدید و روش‌های پیشرفته جهان در زمینه مهندسی و ساخت، بكارگیری شیوه‌های نوین مدیریت، تأمین منابع مالی، دانش حقوقی و دانش مهندسی و ساخت در اجرای پروژه‌ها، ارائه نظر مشورتی و حقوقی و فنی در خصوص طرح‌ها و لوایح به دستگاه‌های اجرایی و مجلس شورای اسلامی، كوشش در جهت هماهنگی در آموزش و تأمین نیروی انسانی مورد نیاز اعضا، ایجاد ارتباط با تشكل‌ها و نهادهای مرتبط با وظایف و فعالیت‌های انجمن، ارتقای سطح دانش و استانداردهای فنی و گسترش اخلاق حرفه‌ای در بین اعضا،
استفاده از تجارب تشكل‌های مشابه در سایر كشورهای جهان.